Bioloxía 4º ESO

1) A insulina obtíñanse, antes do desenvolvemento da enxeñaría xenética, a partir de extractos de animais o que producía reaccións adversas nas persoas ao ser unha insulina diferente á humana. Actualmente prodúcese utilizando bacterias modificadas mediante enxeñaría xenética o que fai que sexa idéntica á insulina humana e que non provoque efectos adversos. 2) A transferencia de xenes a animais está a servir para poder estudar as causas e os posibles tratamentos de enfermidades humanas. Para iso, prodúcense ratos modificados xeneticamente que conteñen un xene humano, ou mutacións en determinados xenes, para coñecer a progresión da enfermidade e a maneira de tratala. Os seus inconvenientes son que existen moitos argumentos na contra desta práctica aínda que sexa do noso beneficio. 3) Porque o páncreas é o creador desta hormona (insulina) que regula a cantidade de glucosa no sangue .

1) Fármacos, cultivo de plantas, probióticos, biosolventes, curación de embutidos. 2) Desarrolláronse procedementos das tres clases comúns en farmacoloxía: Fermentación Semi-sintético Sintético 3) A principal diferenza entre a fermentación natural e a industrial é que na industrial fan uso de grandes tanques (fermentadores) e que utilizan bacterias e fungos en moitos dos procesos

1) As mutacións cromosómicas afectan ao número ou á estrutura dos cromosomas e débense aos erros durante a división celular ou na formación dos gametos. Producen graves consecuencias nos individuos que as posúen. As mutacións xénicas son cambios na secuencia de nucleótidos do ADN, que afectan á estrutura dun xene e alteran a proteína codificada por este xene. 2) Pode ocorrer ou non un cambio na secuencia de nucleótidos. 3) Si, si está nun cromosoma sexual. Non.  4) A mutación somática asociánse á mitose e poden causar alteracións ou enfermidades ao individuo que as posúe pero non se transmiten á descendencia. A mutación xerminal prodúcese polos erros que ocorren durante a meiose ou durante a formación de gametos e son herdables de pais a fillos.    

1) O código xenético detemínao a secuencia de tres nucleótidos (triplete), é un código dexenerado, hai tres tripletes que non codifican  para ningún aminoácido e o código xenético  é universal. Lys (lisina). 2) ACGTAGGCAATTGGCT.  3) A transcrición   é o proceso polo que a secuencia de nucleótidos dun xene de ADN se copia nunha molécula de ARN mensaxeiro. As bases U, G, C e A do ARNm, únense ás bases A, C, G e T do ADN respectivamente. Así cópiase a información xenética da cadea codificante de ADN, na molécula de ARNm. A tradución é o proceso polo que se realiza a unión dos aminoácidos na secuencia ditada polos tripletes do ARNm, e segundo as claves do código xenético. Realízase nos ribosomas.

1) Son complementarias polo feito da unión das dúas cadeas de nucleótidos, a través de enlaces entre as bases nitroxenadas A-T e C-G e que no proceso de replicación serven como molde para crear novas cadeas coa mesma base.   2) Se unha das cadeas ten AAGCCATTG como base, a base da cadea complementaria será TTCGGTAAC. 3) Se unha molécula de ADN posúe un 20% de citosina, a guanina posuirá a mesma porcentaxe debido a que estas dúas bases son complementarias e a adenina e a timina posuirán a mesma %. 4) A replicación do ADN é o proceso onde se poden formar as dúas cromátides idénticas dos cromosomas que se poden observan durante a metafase da mitose. Ten lugar no núcleo durante a fase S da interfase do ciclo celular.  A replicación semiconservadora consiste en que cando se replica o ADN, as moléculas de ADN creadas nesta replicación posúen unha das cadeas orixinais e unha nova. Deste modo, cada unha das dúas cadeas de ADN serve como molde para producir outra n...